Er was eens een schoolteam dat keihard werkte, vol enthousiasme en met het hart op de juiste plaats. Maar toch lukte het maar niet om dat te bereiken wat ze wilden. En daar zit nu juist het probleem. Want wist het team van basisschool Sirtaki* eigenlijk wel wat ze wilden?
*Natuurlijk is dit een fictieve naam, maar wie weet breng ik scholen op een idee 😉
Ik ben ervan overtuigd dat het belangrijk is om met het team tijd en aandacht te besteden aan de missie, het bestaansrecht van de organisatie. Dat geeft richting aan je handelen en helpt je om het verschil te maken. Een mooi voorbeeld kwam ik tegen tijdens mijn vakantie op Corfu. Dat verhaal wil ik graag met je delen. Vervolgens geef ik aan welke stappen je kunt nemen om met je team een missie te bepalen.
Ons favoriete restaurant
Vorig jaar, toen we nog niet van corona gehoord hadden, genoten mijn man en ik van onze vakantie op het prachtige Griekse eiland Corfu. Regelmatig gingen we naar hetzelfde restaurant George and Elena's Taverna genaamd. Er waren genoeg leuke restaurantjes op loopafstand, maar dit was toch ons favoriete restaurant.
Waarom?
Natuurlijk het eten is er heerlijk, met liefde gemaakt door kok Elena, een slager van origine. De ambiance is Grieks ongedwongen. Het mooie zomerweer werkt natuurlijk ook mee en je zit lekker buiten. Maar dat is het niet alleen.
Wat dan wel?
George, de echtgenoot van Elena en gastheer, zorgt er altijd voor dat hij de gasten persoonlijk welkom heet. Hij vraagt naar je naam en bij een volgend bezoek herkent hij je en noemt je meteen bij je naam.
Als George aan je tafel komt, dan gebeurt er altijd wat. Hij maakt een grap of begint een kort praatje. Kom je als Nederlander er voor het eerst, dan krijg je steevast het boek Het Paradijs van Suzanne Vermeer onder je neus. Daarin heeft hij de teksten gemarkeerd waarin zijn restaurant genoemd wordt. Dat geeft natuurlijk weer aanleiding voor een gesprekje.
Het e-boek van Suzanne Vermeer heb ik trouwens meteen gekocht en tijdens mijn vakantie gelezen.
Bijzonder is dat George er elke keer voor zorgt dat je op een gegeven moment in een mooi gesprek verwikkeld bent met mensen aan een andere tafel. George vindt altijd wel een aanleiding voor zo’n gesprek tussen meerdere tafels. Bijvoorbeeld over dat boek, of een gezamenlijke hobby, of omdat je allemaal Nederlanders bent of juist niet. Hij zorgt dat we het gesprek aangaan en gaat dan snel verder met het bedienen van al die mensen in zijn restaurant. Hard werken is het wel, want het is er warm en druk en hij doet het meestal alleen. George moet er dan ook flink van zweten. De gasten glimlachen naar hem als ze zien dat hij weer een schone blouse heeft aangetrokken.
Zijn missie
Wat hebben we een leuke gesprekken gehad met andere gasten. Soms informatief, soms grappig en ook wel eens heel diepgaand. De laatste avond bleven wij nog wat hangen, samen met de Ierse gasten aan de tafel naast ons. George had ons eerder met elkaar in gesprek gebracht en kwam er ook bij zitten. Op een gegeven moment vertelde hij dat hij een missie heeft met zijn restaurant.
Hij wil mensen verbinden!
En ja, toen viel bij mij het kwartje. Daarom is het logisch dat we elke keer terugkwamen. Zijn missie om mensen te verbinden, dat voel je en dat proef je.
Hoezo een missie?
Ik gebruik telkens het woord missie, omdat de meeste mensen hier wel een beeld bij hebben. Maar je mag het van mij ook vervangen door de Why van Simon Sinek of het Hoger doel uit Kus de visie wakker van Hans van der Loo. Het gaat erom dat je bepaalt wat het bestaansrecht is van de school/organisatie en daar naar handelt.
Mijn missie
Zelf handel ik vanuit de volgende missie:
Ik wil (basis)scholen helpen om de goede dingen goed te doen, in het belang van de school, haar medewerkers en de leerlingen.
Dat doe ik met passie en uit de grond van mijn hart. Daarom vind ik het ook logisch om nu met je te delen hoe ik het team van basisschool Sirtaki kan helpen om hun missie te formuleren.
Ik wil niet beweren dat ik alle wijsheid in pacht heb, maar kan uit eigen ervaring aangeven wat op verschillende scholen gewerkt heeft. En wat dus ook zou kunnen werken op basisschool Sirtaki.
Mijn vijf stappen naar een missie
Stap 1
Allereerst laat ik ieder teamlid zijn/haar persoonlijke ‘why’ formuleren. Ik stel dan meestal de vraag: “Waarom kom jij elke werkdag weer uit je bed om op deze school te gaan werken?”
Stap 2
Vervolgens laat ik het team de schoolmissie bepalen. Ik help hen hierbij door samen op zoek te gaan naar de gemeenschappelijkheid in de persoonlijke missies en te laten verwoorden wat er wegvalt als de school niet bestaat.
Stap 3
Daarop aansluitend laat ik de kernwaarden formuleren. Als je het prettiger vindt kun je ook met deze stap beginnen. Ook hier begin ik eerst weer individueel, om vervolgens tot een beperkt aantal gezamenlijke kernwaarden te komen. En vooral het woord ‘beperkt’ is vaak lastig. Toch moet dat om focus te krijgen en houden. Less is more!
Stap 4
De volgende fase is belangrijk. In een teamgesprek gaan we op zoek naar de beelden die ieder heeft bij de kernwaarden en de missie. We komen uiteindelijk tot een aantal pakkende oneliners, die de betekenis hiervan duiden.
Stap 5
Tot slot zoek ik met het team naar een manier om de missie en de bijbehorende kernwaarden zichtbaar te maken en levendig te houden.
Focus
Natuurlijk zijn we er dan nog niet, maar de eerste stappen zijn gezet. Door dit proces gezamenlijk met een team te lopen, ervaar ik dat er vaak onbewust al een verandering en meer focus optreedt. Vervolgstappen zijn het formuleren van de aanwezige kernkwaliteiten en de ambitie van de school. Goed leiderschap en focus moeten er vervolgens voor zorgen dat dit alles levend blijft en richtinggevend voor het handelen.
Goed voorbeeld doet goed volgen
Ik hoop dat het voorbeeld van George jou inspireert om met je team aan de slag te gaan met je missie.
Mocht je behoefte hebben aan hulp hierbij, neem dan gerust vrijblijvend contact met me op.